صبح در خواب، به خوشی، آسایش و وفای به عهد تعبیر میشود. اگر برده یا اسیری، چنین خوابی ببیند، آزاد میشود. دیدن صبح برای گناهکاران یا جاهلان به توبه و ترک اعمال گذشته تعبیر میشود. دیدن صبح برای بازرگانی که بازارش کساد شده است، نشانه رونق بازار و افزایش روزی او میباشد. دیدن صبح برای عامّه مردم در زمان ناراحتی و گرفتاری آنها به نجات از گرفتاری و رفع غم و غصه تعبیر میشود.
صبح به معنی وجود روشنایی نیست. ظهور ناگهانی روشنایی را نیز روز نمی گویند. صبح به لحظاتی از زمان اطلاق می شود که به تعریف شیخ اجل سعدی ( تفاوت نکند لیل و نهار ) و به زبان دیگر شب اندک اندک زایل شود و روز طالع گردد. با توجه به تعریف بالا این لحظات را صبح می نامند و در صورتی صبح صداقت می یابد که شبی باشد و آن شب محو گردد و برود چنانچه با این تعریف در خواب شاهد طلوع صبح بودیم بسیار نیکو است و امید بخش. از امام صادق علیه السلام نقل می کنند که صبح نشانه قوت اهل آن دیار باشد. اگر در خواب ببینیم که شب اندک اندک می رود و روشنایی بامداد جای آن را می گیرد غم ها و غصه ها و رنج های ما چون آن شب که می رود زایل می گردد و به رفاه و نعمت و سلامت و شادی می رسیم. چنانچه بیماری این خواب را ببیند شفا حاصل می کند. مقروض دین خویش را می پردازد و اندوهگین از بند غم و رنج می رهد. این صبح نشانه فرج بعد از عسرت و شدت است اما چنانچه این حالت را معکوس ببینیم عسرت و شدتی است که بعد از فرج پدید می آید. اگر در خواب ببینیم که شب است اما شب به صبح رسید و صبح مجددا رفت و تاریکی جای آن را گرفت خوب نیست. این صبح کاذب است و اولی صبح صادق. صبح صادق به خواب دیدن بسیار خوب است و صبح کاذب بد است و خبر از این می دهد که مختصر امیدی پدید می آید و باز هم سختی و تنگی و شدت جای آن را می گیرد. اگر در خواب ببینیم که صبح شد اما فجر چون شفق به سرخی گرائید خوب نیست این هم برای بیننده خواب خوب نیست و هم برای اهل آن منطقه که چنین صبحی در افق آن ظاهر می شود.